verschenen op
  
Dromen van Johanna 2010/Dromen van Johanna, live 2011
Visions Of Johanna, Bob Dylan, vertaald

Dromen van Johanna

is het niet net of de nacht je juist een hak zet
als je op je tenen loopt?
hier zitten wij verslagen waar wij allen
op een feest hadden gehoopt
en Louise heeft een hand vol regen
die ze jou als sneeuw verkoopt
licht flikkert in de kamer hiernaast
terwijl hier de verwarmingspijp blaast
de radio speelt zacht en zonder haast
er is niets helemaal niets wat mij verbaast
alleen Louise verstrengeld en verdoofd
en deze dromen van Johanna die stromen door mijn hoofd

dames doen aan blindeman
op het verlaten speelterrein
en meisjes voor de nacht spreken zacht
van avontuurtjes op de D-trein
en hoor de nachtwacht klikt zijn zaklamp aan
en twijfelt aan zijn nieuwste medicijn
Louise is teder is dichtbij
breekbaar als een spiegelbeeld is zij
en maakt het nog eens duidelijk voor mij:
Johanna is er niet bij
o de geest van de lamp licht op achter de huid van haar gezicht
waar voor de dromen van Johanna het mijne is gezwicht

kleine man, de weg kwijt,
vindt zichzelf een kunstenaar
als hij te koop loopt met zijn wanhoop
en flirt met het gevaar
en als haar naam ter sprake komt
praat hij over een afscheidskus van haar
hij spuit al zijn gal
zo nutteloos te zijn en al
mopperend tegen het kristal
en ik sta in de hal
o de gedachtegang was zwaar maar iets heeft mij tot hier gebracht
en de dromen van Johanna dragen mij voorbij de nacht

achter deuren van musea
is vergankelijkheid de aanklacht
klinken stemmen: dit is dus verlossing
als je maar genoeg geduld betracht
maar Mona Lisa had de blues je kunt het zien
aan de manier waarop ze lacht
kijk hoe een muurbloem bevriest
terwijl hier een huidcrème dame niest
en luister hoe er één met hangsnor kniest
ik zie mijn knieën niet hoe triest
o juwelen en gouden munten hangen om een ezels hals
maar door de dromen van Johanna klinken zij nog eens zo vals

de dealer fluistert met de barones
en ja zij heeft een budget voor hem
noem mij er één, zegt zij, die hier geen parasiet is
en ik zeg een gebed voor hem
en waar Louise zegt: niet alles tegelijk,
spreidt zij zelf haar bed voor hem
en heeft Madonna zich nog niet geopenbaard
en zie de lege kooi stort in elkaar
waar eens haar mantel op de planken viel voor haar
en terwijl de violist zich waagt op het trottoir
en schrijft wat gescheiden was is nu weer bij elkaar
achter op de viskar die men laadt vol kaviaar
spat mijn bewustzijn uit elkaar
o harmonica’s spelen de allerhoogste noot en flarden mist
en deze dromen van Johanna zijn nu alles wat er is